Lieke Scheewe (28) ging met een Wajong-indicatie na haar studie aan het werk als programmacoördinator van een ontwikkelingsorganisatie. Ze maakt zelf gebruik van een elektrische rolstoel en zet zich in voor een toegankelijke wereld. Ze werkt regelmatig in het buitenland. Vanuit Bangladesh vertelt zij hoe zij deze bijzondere baan vond.
‘Ook in ontwikkelingslanden is er te weinig aandacht voor de rechten van mensen met een beperking’, vertelt Lieke. ‘Zo staat er meestal niemand bij stil dat een school die met ontwikkelingshulp wordt gebouwd, ook toegankelijk moet zijn voor iemand die een beperking heeft. Lieke weet hoe belangrijk dat is. Sinds haar geboorte heeft ze de aandoening FSHD (facioscapulohumerale dystrofie); de spieren in haar armen en benen worden zwakker. Tijdens het tweede jaar van haar bachelor Social Science aan University College in Utrecht kon ze niet meer lopen of staan. Ze maakte in 2009 haar studie af aan de Universiteit Utrecht met een master Conflict Studies & Human Rights.
Solliciteren
Lieke was haar scriptie aan het afronden en studeerde ook nog een jaar in Costa Rica aan de University for Peace. ‘Na dat jaar kwam ik terug naar Nederland. Daar begon ik met vrijwilligerswerk bij onder meer Dutch Coalition for Disability and Development (DCDD). Ik was nog niet bezig met werk zoeken, maar ik kreeg via de DCDD een vacature van programmacoördinator doorgestuurd van Light for the World. Deze ontwikkelingsorganisatie spant zich in voor het verbeteren van de positie van mensen met een handicap in ontwikkelingslanden. Ik heb toen gesolliciteerd omdat de doelstelling van de organisatie me aansprak. Ook wilde ik graag blijven reizen en bij een kleine organisatie beginnen met ruimte voor groei. En ik ben aangenomen.’
Reizen in een rolstoel
Het gebouw waar Lieke werkt, was zelf onvoldoende toegankelijk. ‘Light for the World kreeg ondersteuning van UWV, zoals bij het realiseren van een lift en een ruim toilet. Tijdens mijn trips naar het buitenland lukt het me voldoende om me met mijn rolstoel te verplaatsen. Uiteraard komt het ook nog regelmatig voor dat ik ergens kom waar ik niet met mijn rolstoel naar binnen kan. Vaak leiden die momenten tot bewustwording bij anderen.’
Revalidatiezorg en training
‘Ik bezoek als programmacoördinator diverse projecten in Bangladesh en Ethiopië om te zien hoe we met onze organisatie de partners daar verder kunnen ondersteunen. Bij uitzondering verblijf ik dit jaar 6 maanden in Bangladesh. We hebben hier projecten lopen om de revalidatiezorg te versterken. Ook geven we training en advies aan ontwikkelingsorganisaties over hoe zij mensen met een handicap toegang kunnen bieden tot hun reguliere programma’s. Er zijn veel uitdagingen en ik vind het mooi als we positieve veranderingen bereiken.’
Reacties
Reactie toevoegen
Laat hieronder je reactie achter. Het betekent een verplicht veld