David Dullens (42, WIA) is volledig arbeidsongeschikt vanwege niet-aangeboren hersenletsel. Hij doet er alles aan om op zijn manier een volwaardige plek in de samenleving te hebben. 'Ik blijf doorknokken.'
‘Tot mijn motorongeluk, nu veertien jaar geleden, was het bij ons altijd open huis. Door mijn hersenletsel veranderde alles. Een managementfunctie zat er niet meer in. Ik ben prikkelgevoelig, heb constant hoofdpijn en weinig energie. Mijn focus is weg. Het doet pijn als ik te veel nadenk over wat er is gebeurd in mijn leven, ik blijf dus doorknokken en probeer alles uit het leven te halen. Al ben ik 100 procent afgekeurd, ik werk nog steeds. Ik wil, móet me nuttig voelen. Toen er sprake was van een herbeoordeling ben ik meteen naar UWV gestapt. Ik doe vreselijk mijn best, maar kan niet zonder vangnet, legde ik uit. Dat ik nu een werkgever heb die me ruimte geeft, betekent niet dat dat altijd zo is. Een tijd geleden stapte ik met mijn verhaal naar mijn vroegere onderwijzer, kinderboekenschrijver Hans Mijnders. Hij schreef toen het boek Op z’n kop, waarin een zestienjarige jongen hersenletsel oploopt door een brommerongeluk. Ik ben retetrots! Het boek, dat binnenkort uitkomt, vertelt wat die aandoening met je doet. Dat je er best een goed leven mee kunt hebben, al is het echt niet altíjd tof. Het is overleven, maar het is goed zo.’
Meer Mijn leven-verhalen lezen?
Vind alle verhalen onder de tag mijn-leven.
Reacties
Reactie toevoegen
Laat hieronder je reactie achter. Het betekent een verplicht veld