Mijn leven: ‘Je moet in beweging blijven’

Door de ernstigste vorm van COPD heeft Jan (63, WIA/IVA) het snel benauwd. Hij laat zich niet leiden door de angst.

‘Ik had een uitvaartonderneming tot het niet meer ging. De wereld raast door en jij doet niet meer mee. Dat doet pijn. Mijn longinhoud is nu kleiner dan 20%. Dankzij speciale ventielen in mijn longen is mijn situatie enorm verbeterd. Voor die ingreep kon ik mezelf niet eens meer wassen en aankleden. Nu lukt dat wel, al doe ik alles in een aangepast tempo. Altijd mijn ademhaling reguleren. Niets is meer vanzelfsprekend.

Het onbegrip over deze ziekte is gigantisch. Omdat je niets ziet aan een COPD-patiënt. Voor velen voelt de diagnose als een doodvonnis. Ze denken dat ze niets meer kunnen. Onzin. Je moet juist blijven bewegen. Ik laat me niet leiden door de angst voor benauwdheid. Als je dat doet, zit je de hele dag in een stoel. Tekenen, schilderen, muziek maken, tuinieren, ik ben altijd bezig. Ook train ik 2 keer in de week onder begeleiding. Elke dag klim ik op mijn e-bike, de scootmobiel gebruik ik alleen voor lange afstanden.

Mijn droom voor alle COPD-patiënten is dat ze zo lang mogelijk door kunnen werken. Met een goede begeleiding en veel begrip is veel meer mogelijk dan je denkt.’