Judith knokte haar hele leven tegen depressies. Haar creativiteit zorgde voor een nieuwe impuls. ‘Schilderen is mijn redding.’
‘Ik ben in mijn leven vaker wel dan niet depressief geweest. Op mijn 30e zei mijn psychiater dat ik nooit meer mocht werken. Dat kwam hard aan: het voelde alsof ik niet meer mocht meedoen. Op mijn 57e besloot ik naar de Kunstacademie te gaan om goed te leren schilderen. Dat ik vervolgens in 2010 het Wajong Kunstcongres* won, had zoveel impact! Opeens kwam er van alles op me af, míjn werk werd verkocht!
Toch ging het 4 jaar geleden weer bergafwaarts. Ik wilde niet meer, het was echt kantje boord. Door elektroshocks gaat het nu al 2 jaar goed met me. Voor het eerst. Ik was destijds begonnen aan een serie schilderijen van huizen in de steigers. Alles was stuk, maar je ziet dat eraan gewerkt wordt. Elk huis kreeg een gouden raampje: er moet een uitweg zijn. Nu maak ik stevige, complete huizen, zonder lappen ervoor, in de zon. Ze weerspiegelen hoe het met me gaat. Onlangs had ik zelfs een succesvolle solotentoonstelling bij de Amsterdamse galerie Beeldend Gesproken. Schilderen heeft me gered, het geeft me letterlijk perspectief.’
*Inmiddels is de naam veranderd in Kunstcongres met perspectief
Bekijk Judiths werken op www.judithockeloen.nl of lees over de opbouw van haar schilderijen op de website van Beeldend Gesproken.
Meer Mijn leven-verhalen lezen?
Vind alle verhalen onder de tag mijn-leven.
Reacties
Reactie toevoegen
Laat hieronder je reactie achter. Het betekent een verplicht veld