Pieter (32, Wajong) vertelt elke maand op UWV Perspectief hoe zijn leven met autisme, werken en een uitkering eruitziet. Door zijn autisme vindt hij het soms moeilijk om gedrag van anderen goed in te schatten.
Er is op mijn werk een man die voortdurend heel persoonlijke dingen aan me vraagt. Dat vindt hij grappig: kijken hoe ver je bij iemand kunt gaan voordat diegene het niet meer pikt. Hij houdt alleen op als ik hem heel duidelijk vertel dat ik het niet leuk vind.
Voor iemand met autisme is het aangeven van grenzen een grotere uitdaging dan voor iemand zonder autisme. Maar het moeilijkste zit hem voor mij niet in het aangeven, maar in het herkennen van grenzen.
Het probleem tijdens werk is dat nergens expliciet gezegd wordt wat er aan de hand is. Dus weet ik intuïtief niet welk etiket ik op deze situatie moet plakken. Is deze man me nou aan het pesten, denk ik dan, of maakt hij gewoon een grapje? Waar andere mensen al heel snel doorhebben wat er aan de hand is, lukt het me maar niet om de knoop door te hakken. Ik blijf hangen in twijfel.
Wat ik hier beschrijf, is waarschijnlijk de meest kenmerkende eigenschap van autisme: het niet kunnen inschatten van sociale situaties. Ik kan hierover boeken lezen totdat ik een ons weeg. Misschien word ik iets minder onhandig, omdat ik door ervaring weet wat ik kan verwachten. Maar ik zal het nooit helemaal leren.
Ondertussen kan ik trouwens wel een beetje lachen om die man op mijn werk. Ik weet namelijk dat het helemaal niet persoonlijk is bedoeld: tegen iedereen doet hij zo. Vroeger werd ik boos. Dat is de slechtst denkbare reactie, weet ik nu. De beste reactie is rustig te blijven en humor en relativering te gebruiken. En, als het mogelijk is, steun van anderen.
En dan nu iets wat mij erg verraste: laatst vertelde uitgerekend hij me dat ik een heel relaxte collega ben!
Reacties
Hoi Pieter, ik heb al je blogs gelezen. Omdat ik ook ASS heb, en dit pas veel te laat ,op mijn 52e jaar is gediagnosticeerd, kan ik meepraten over de valkuilen waar wij mee zitten. Omdat er aan de buitenkant vaak niets te zien is voor buitenstaanders en het aangeven van grenzen een groot probleem is heb ik als werknemer de nodige stress en frustraties ondervonden. Want dit wordt in het bedrijfsleven vaak gezien als werkweigering! En zo is het bij mij zover gekomen dat ik letterlijk ben weggepest. O.a. bureau en bedrijfsauto afgepakt en nog meer treiterijen! Dus in het vervolg denk je wel twee keer na voordat je weer nee zegt. Maar ja, dan raak je zelf in de problemen. Slecht slapen, stress, oververmoeid. En omdat het bij veel bedrijven alle hens aan dek is (grote drukte) Kun je nagaan dat je als autist buiten de boot valt. Er is wat dat betreft weinig begrip in het Nederlandse bedrijsleven. Ik spreek uit ervaring!!
Hallo Peter, om goed van je te horen.
Herkenbaar, lijkt me erg vervelend om dit te hebben meegemaakt.
Ik vind het frustrerend dat de wereld vaak bepaald wordt door wie je kent, of hoe ‘gezellig’ je bent. En niet door wat je kan.
Mensen met de diagnose ASS kunnen vaak heel veel, alleen kunnen ze dat niet altijd duidelijk maken.
Dat is mijn ervaring althans.
Succes, mvg Pieter
Reactie toevoegen
Laat hieronder je reactie achter. Het betekent een verplicht veld