Wajonger Rob Holthuizen (1975) is dolgelukkig met zijn 2 banen. Zijn ouders Gerrie en Wil zijn verschrikkelijk trots. ‘Hij buigt elke tegenslag om naar positiviteit.’
Rob werd geboren met een hersenbeschadiging. Hij was een vrolijk mannetje, vertelt zijn moeder Gerrie. ‘We namen hem overal mee naartoe. Wij willen hier een positief en gelukkig mens van maken, besloten wij.’
Sociaal mens
Dat is prima gelukt. En zeker niet alleen dankzij hun inspanning. Gerrie: ‘Misschien doordat wij hem met veel mensen in contact brachten, groeide hij uit tot een sociaal mens. Zijn positieve instelling en doorzettingsvermogen brachten hem ver. Hij wil iets van zijn leven maken en geniet van wat hij heeft. Natuurlijk heeft hij weleens verdriet. Maar hij weet elke tegenslag om te buigen naar positiviteit. Dat vinden wij zo knap.’ Wil: ‘Wij zijn trots op onze zoon en iedereen mag dat weten.’
Twee banen
Rob werkt inmiddels 20 jaar bij de gemeente Heeze en sinds een jaar bij een eetcafé in dezelfde plaats. Wil: ‘Daar heeft hij net een vast contract gekregen. Zijn tomeloze inzet en de manier waarop hij met klanten omgaat worden daar erg gewaardeerd.’ Gerrie: ‘Zelf zegt hij altijd: ‘Ik heb geen hobby, ik heb het café’.’
Stage in de Tweede Kamer
Vraag Robs ouders naar de mooiste momenten met hun zoon en ze komen met de mooiste verhalen. Wil: ‘Zijn 1e stage was in het restaurant van de Tweede Kamer. Natuurlijk maakten we ons wel zorgen of dat wel goed zou gaan. Maar het liep meteen geweldig.’ Gerrie: ‘In die periode zei mijn schoonvader eens tegen hem: ‘Ach jongen, je zult wel nooit minister-president worden’. Waarop Rob zei: ‘Nou opa, ik zit er anders wel heel dichtbij.’’
Humor
Die humor, dat vindt Gerrie dus prachtig. ‘Hij gaat zo creatief met zijn beperking om. Hij vroeg eens aan een buschauffeur of dit de bus naar Nuenen was. De buschauffeur antwoordde met: ‘U kunt toch lezen?’ ’Nee,’ zei Rob, ’dat kan ik niet. En u bent er om mij te helpen.’ ‘Prachtig toch?’
‘Hoe zal het gaan als wij er niet meer zijn?’
Natuurlijk zijn er ook zorgen. Wil: ‘Ik doe zijn administratie, mijn vrouw zorgt ervoor dat hij goed eet. En voor het beheren van een persoonsgebonden budget moet je een halve accountant zijn. Maar wij worden ook ouder. Hoe zal het gaan als wij er niet meer zijn. Daar liggen wij wel wakker van.’
Moeite met standaardteksten UWV
Wil heeft het soms ook moeilijk met de standaardteksten waarmee mensen als Rob worden geconfronteerd vanuit UWV. ‘De toon is vaak zo belerend, gericht op mensen die een duwtje in de rug nodig hebben om aan het werk te gaan. Terwijl de meeste Wajongers niets liever willen dan werken. Daar zou de taal wel op aangepast mogen worden. Hij heeft 2 vaste banen en doet het dus gewoon zeer goed.’
Gerrie: ‘Zonder zijn handicap zou hij het ver hebben gebracht, dat zeggen wij dikwijls tegen elkaar. Maar hij heeft die beperking nou eenmaal en hij haalt het optimale uit wat hij wél kan.’
Reageren? Laat je reactie hieronder achter.
Reacties
Bedankt voor het delen van dit inspirerende verhaal.
Positief in het leven staan is een práchtige eigenschap waarmee Rob een inspirerende bijdrage levert op zijn werk. Bij de collega's op beide werkplekken.
Fijn dat het ook een vaste baan betreft.
Zekerheid.
Wens veel mensen een dergelijke werkervaring en trotsheid voor het eigen werk toe.
Wat heerlijk dat Rob zoveel plezier in het leven én in zijn werk heeft! Ga zo door, Rob.
Geweldig!!
Gewoon echt om trots op te zijn. En jullie zeggen het goed: het mag positiever vanuit hef Uwv want er zijn genoeg Wajongers die graag willen werken.
Vraag mij dan ook af hoeveel het UWV aan die twee banen heeft bijgedragen? Ik ken het UWV namelijk niet als instantie die helpt om werk te zoeken en te kijken wat bij je past.
Wat een prachtig verhaal! Heerlijk om tot je recht te komen in je werk; ik ben blij voor Rob!
Perspectief=hoop=eerste levensbehoefte. De site en het blad Perspectief zijn begrijpelijk en positief - het taalgebruik in de formulieren en brieven van het UWV helaas veel minder. Maar daar wordt aan gewerkt, hoop ik.
Prachtig verhaal.
Helaas doet het UWV inderdaad niets om de Wajongers te helpen of te begeleiden.
Dat is ook onze ervaring.
De toon in de brieven mag wat mij betreft ook gematigd worden.
Komt altijd wat dreigend over
Wauw prachtig verhaal ! Erg motiverend
Heb met verbazing jullie verhaal gelezen vooral dat hij met zijn beperking 2 banen heeft. Kan dan ook heel goed begrijpen dat jullie heel tros op hem zijn. Een handicap hoeft geen beperking te zijn als je de juiste uitdaging die passend daarbij is gevonden hebt!
Het zou fijn zijn als de vergoeding van dagbesteding ook eens aangepast gaat worden. € 1,00 p/u is demotiverend en stigmatiserend.
Leuk een positief verhaal, jammer dat er tegenover 1 positief verhaal veel meer negatieve verhalen staan. Maar daar word vast geen aandacht aan geschonken
Mooi verhaal, gedeeltelijk herkenbaar..
hoogbegaafd en toch beperkingen, er is nog zoveel mis met het Nederlandsche systeem, er kan nog zoveel beter.. Ik ben geen expert maar mijn gevoel en ervaring zegt me dat het UWV een koploper is om de goede kant uit te gaan... Ze streven naar menselijk contact en dat is één van de belangrijkste aspecten die de maatschappij nodig heeft.... Mooie "Tof"fe uitspraken las ik ook van directeur Thissen
Ik maak me zorgen wie straks Rob zijn boekhouding doet... hopelijk staat er nu al een jong econoom of boekhouder op en neemt deze taak als sociaal mens geleidelijk aan op zich..
Ton
Reactie toevoegen
Laat hieronder je reactie achter. Het betekent een verplicht veld