Dayenne Zwaagman (33, Wajong) heeft een aangeboren hartafwijking. Haar doel is om op 22 januari de Alternatieve Elfstedentocht te schaatsen op de Weissensee in Oostenrijk. Met deze schaatsklassieker haalt ze geld op voor stichting Hartekind.
Enthousiast hang ik na mijn derde schaatsles aan de telefoon met mijn familie. Of dit nu allemaal weer zo nodig is, klinkt het aan de andere kant van de lijn. Vol in de aanval roep ik dat ik het fijner zou vinden als ze blij voor mij zijn. Mijn artsen hebben er vertrouwen in, ik voel dat ik steeds meer aankan. Een beetje steun van mijn familie zou leuk zijn. ‘Geen zorgen voor morgen’, riepen mijn ouders vroeger altijd. Die kaats ik maar even naar ze terug.
Als ik ophang, blijft het gesprek toch zeuren in mijn hoofd. Vragen als: kan ik het lichamelijk gezien echt aan, is de doelstelling reëel, wat als het slecht weer wordt en wat te denken van de ijzige kou? Maar vooral: breng ik met deze uitdaging mijn lijf juist niet extra in de problemen? Wat als ik hierdoor juist hartritmeproblemen ontwikkel, of mijn hart misschien wel overbelast door zoveel te sporten?
De volgende dag sta ik toch weer op de baan. Ik voel me onzeker. Om te wennen aan het ijs rijd ik een paar rondjes rustig in, mijn benen glijden steeds soepeler. Ik besluit niet meer te denken aan al mijn onzekerheden en twijfels. Het plezier dat ik erin heb, het gevoel van vrijheid dat het me geeft en het verbeteren van mijn schaatsprestaties is voor nu het belangrijkste. Ik ga ervoor!
Je kunt niet reageren op dit artikel
Ik heb jou zien afzien. Jou zien stralen omdat zoals je zelf al zegt vrijheid maakt blijheid. Het zal eerlijk waar een dag worden waar er mensen zoals ik en nog vele anderen je erdoorheen slepen en zeker op je letten mocht het moeilijk voor je gaan worden. In ieder geval kun je (en dat weet je) die dag op mij rekenen topper.
Ben nu al mega trots wat je hiermee al bereikt heb.
We komen er wel!!