20 jaar lang kreeg Allard (46, WAO) medicijnen voor schizofrenie. Maar deze diagnose bleek niet te kloppen. Hij stopte met de medicatie en moest leren zich weer thuis te voelen in zijn nieuwe leven. Lees Allards blog waarin hij schrijft: ‘Ik voelde me nergens meer thuis’.
Er zijn in je leven 2 huizen: een waar je fysiek in woont, en een ander huis, namelijk je geest. In beide huizen behoort het gezellig, warm en comfortabel te zijn. Een plek waar je je prettig voelt en kunt terugtrekken uit onze hectische samenleving. Maar wat nu als je je niet meer thuis voelt in je hoofd, door allerlei toestanden die je hebt meegemaakt? Die ervoor zorgen dat je de draad kwijt bent in je leven?
Nergens meer thuis voelen
Door kommer en kwel begon ik mij af te zonderen van mijn familie en vrienden. Niet uit onwil, maar ik ontwikkelde mijn eigen onbegrip. Ik had bepaalde ideeën in mijn hoofd over hoe anderen tegen mij aankeken, waardoor ik me vaak eenzaam en neerslachtig voelde. Ik moest leven met een diagnose die gesteld was door mijn psychiater, die niets van mijn verleden heeft begrepen, of in ieder geval niet zijn best gedaan heeft om mij te begrijpen. Totaal verkeerd geïnterpreteerd. Ik moest leren leven met zijn diagnose, wat er steeds meer voor zorgde dat ik me nergens thuis voelde. Zelfs niet in mijn eigen hoofd! De gezelligheid en de warmte waren weg, er was kou en kilte voor in de plaats gekomen.
Steen die me bevrijdde
20 jaar lang voelde ik me niet meer thuis in mijn eigen lijf. Maar gelukkig ben ik sinds een jaar bevrijd van dit ziektebeeld. Vorig jaar gooide ik op eerste kerstdag een forse steen in zee die deze ziekte symboliseerde. Het voelde heel intens. De weg kwam vrij om weer ‘thuis’ te komen bij wie ik ben. De ijskoude plons in de Noordzee heeft de warmte in mijn hart teruggebracht. Ik voelde me meteen bevrijd door deze daad. Ik weet weer wat verdriet is, boosheid, ik kan zelfs schelden. Ik kan me kapot lachen om grappen met een goede vriend. Soms sta ik letterlijk even stil om te ervaren hoe gelukkig ik nu ben, wat ik allemaal geleerd heb in zo’n korte tijd. Maar ik besef ook dat ik mezelf nooit meer had teruggevonden als niemand zich meer om mijn situatie had bekommerd. Dank aan allen die de moed en het vertrouwen in mij hebben gehad.
Een jaar later
Zo vlak voor de kerstdagen wil ik graag iedereen die zich niet meer thuis voelt in zijn of haar hoofd, om welke reden dan ook, een hart onder de riem steken en tot steun zijn. Weet dat er altijd iemand is die van je houdt. Iemand die jouw verdriet of onbegrip zal proberen te begrijpen. Het kan je zoveel helpen om jouw gevoel van leegte bespreekbaar te maken met een aardig of geliefd persoon. Deel je zorgen: praten lucht op!
Ik steek tijdens de kerst een kaarsje aan voor jullie allemaal.
Allard
Je kunt niet reageren op dit artikel
Lieve Allard,
Je bent zo moedig, zo sterk. Ik heb zoveel bewondering voor jou, voor de manier waarop je het leven weer hebt opgepakt. Je staat 100% open voor nieuwe mensen en ervaringen, bent altijd positief. Ga zo door, mijn lieve neef!
Liefs,
Marieken
Marieken,
Heel erg bedankt voor je vriendschap. Onze herstelondersteunende gesprekken zijn enorm waardevol !
allard.
Hoi hoi Allard,eind december 2016 hebben wij elkaar gesproken bij Groenrijk. Wij hadden het over buitenplanten en ik heb geen idee meer hoe wij aan de praat raakte over jouw verhaal. Jij vertelde waar je "vandaan" komt en waar je nu "staat". Ik zag een gelukkig mens die van "ver' kwam. Ik was onder de indruk en vroeg of jij jouw ervaringen deelde. Jij gaf mij een briefje met gegevens waar ik jouw blogs kon lezen. Heb dit gedaan en ben nog steeds de indruk. Wij zien/spreken elkaar vast weer als ik een keer bij Groenrijk kom. Groetjes Carin