Deverra (44, WIA) leeft zo’n 6 jaar met de gevolgen van Q-koorts. Ziek is ze niet alleen in haar eentje, ook haar familie en vrienden hebben ermee te maken. Waardering over en weer maakt het leven een stuk beter.
‘Toen ik nog werkte...’ Een zin die regelmatig door mijn hoofd spookt. Toen ik nog fulltime werkte, voelde ik me gewaardeerd. Ik had een baan dus ik telde mee in de maatschappij.
Chronisch ziek zijn is ook een fulltime baan. Met heel veel overwerk als je de slechte nachten meetelt. Alleen krijg je geen schouderklopjes van de directeur. Je beloning is een goede dag, een dag minder pijn of een goede nachtrust.
Ziekte krijg je erbij
Ze zeggen wel dat je als je trouwt de familie erbij krijgt. Dat is met chronisch ziek zijn ook zo. Je omgeving, familie, vrienden, kennissen … iedereen krijgt in meerdere of mindere mate te maken met je beperkingen. En de gevolgen van, in mijn geval, Q-koorts.
Ik krijg regelmatig waardering van mijn omgeving. Over mijn vechtlust, mijn blogs, hoe ik het volhoud en over hoe ik als mens gegroeid ben. Die waardering is een stuk erkenning. Het geeft me het gevoel dat ik mag zijn wie ik ben. Een vriendin zei ooit: ‘Voor mij ben je gewoon dezelfde Deverra, met of zonder Q-koorts.’
Waardering voor mijn naasten
Ik heb enorme waardering voor de mensen om mij heen. De mensen die zijn gebleven in de goede, maar ook in de heel slechte tijden. Voor mijn vriend, die mij helpt met aan- of uitkleden als het nodig is. Die nog steeds van me houdt, ook al voel ik me vreselijk. Die mijn buien accepteert zonder te mokken.
Ik heb ook waardering voor mijn vriendinnen, die accepteren dat afspraken net zo goed verschoven of afgezegd kunnen worden. Voor mijn vader, die altijd meerijdt als ik ergens heen moet. Ik zou zo graag anders willen, maar mijn lijf laat het niet toe. Daardoor draait veel, zo niet alles om Q-koorts.
Trouw
Als Q-koortspatiënten doorstaan we veel, maar onze omgeving ook. Een vriend of familielid kan misschien niet altijd helpen, maar de grootste hulp die je kunt geven is: niet weglopen, maar blijven. Iemand waarderen om wie hij of zij is.
Wat waardeer jij het meest van de mensen uit je nabije omgeving?
Lees ook de eerdere blogs van Deverra:
- Wat is succes als je chronisch ziek bent
- Noodvoorraad energie soms al op bij het wakker worden
- Vrijheid door mijn ziekte
- Leren rondkomen van een lager budget
- Leven met Q-koorts: veel plannen vallen in duigen
- Toeteren bij de slagboom, maar de grenzen blijven dicht
- Motivatie en inspiratie
- ‘Schrijven heeft mijn leven gered’
- Terugblik 2018: voorzichtig positief na zware tijd
- Als ik mij eenzaam voel …
Reacties
Reactie toevoegen
Laat hieronder je reactie achter. Het betekent een verplicht veld