Marieke Mulders (38, IVA) werd door een oogziekte blind voor haar dertigste. Daarmee raakte ze ook haar baan kwijt, kon ze niet meer in haar huis blijven wonen en verloor ze zelfs sommige vrienden. Ze vond zichzelf opnieuw uit.
‘Alles was eng toen ik blind werd: de deur uitgaan, reizen met het ov. Laat staan een nieuwe baan. Het kost tijd om je verlies te verwerken. Ik was heel blij dat mijn arbeidsdeskundige bij UWV de sollicitatieplicht een tijdje stopzette, zodat ik kon nadenken over wat ik wilde. Dat wist ik snel: psychologie studeren. Die studie heb ik bijna afgerond. Daarnaast heb ik nu een toffe baan als maatschappelijk werkster. Ik zou wel een functie willen op een iets hoger niveau. Maar dat geeft onmiddellijk spanning. Willen ze iemand die blind is? Nemen ze me aan omdat ze subsidie voor me krijgen? Dat wil ik niet. Ik verdien mijn eigen salaris – met een kleine aanvulling van UWV – en daar ben ik trots op. Dat is heel belangrijk voor mijn gevoel van eigenwaarde. Ik vind het vreselijk dat bedrijven verplicht worden mensen met een arbeidshandicap aan te nemen. Je wilt als vrouw toch ook geen excuustruus zijn? Ik zou willen dat werkgevers open genoeg zijn om óók mensen met een arbeidsbeperking een kans te geven.’
Reacties
Reactie toevoegen
Laat hieronder je reactie achter. Het betekent een verplicht veld